به گزارش گروه خبری پرتال تجارت و به نقل از تسنیم «پویا»، براساس گزارش مرکز آمار ایران نرخ رشد بخش کشاورزی در سال 1394 معادل 5.4 درصد بوده است. اما از سالهای قبل از انقلاب تاکنون صنعتی شدن کشاورزی کشور از دغدغه‌های جدی مسئولین بوده. اما امروزه دیگر در بسیاری از روستاهای کشور نیروی کاری برای کشاورزی وجود ندارد و جوانان روستایی به کلان شهرها مهاجرت کرده‌اند. لاریجانی در مرداد ماه گفته بود که بنا به وضعیت اقتصادی و اشتغال در روستاها؛ مهاجرتها از روستاها به شهرها افزایش یافته تا جایی که طبق آمار، این نسبت از 30 به 70 درصد رسیده است. متخصصین کشاورزی کشور نیز که سالها تحصیل کرده و امیدوار بودند تا از علم خود استفاده کنند؛ به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند. این نیروهای جوان می‌خواهند درجایی باشند که از جوانی، انگیزه و دانش آن‌ها بهره گرفته شود. ولی ما توانایی جذب و استفاده از آن‌ها را نداریم و از کشور خارج می‌شوند چون نتوانسته‌ایم برای آن‌ها کاری درست کنیم. خیلی از این افراد جذب کشورهایی چون استرالیا، نیوزلند، کانادا و ... می‌شوند درحالی که هزینه پرورش چنین نیروهایی را کشور ما پرداخت کرده است. برقراری پیوندی عمیق بین کشاورزی و صنعت از اهمیت بالایی برخوردار است؛ زیرا توسعه کشاورزی، مواد خام صنایع جایگزینی برای واردات را فراهم می‌کند و بازار محصولات آن‌ها را در داخل کشور گسترش می‌دهد. صادرات کالاهای کشاورزی و صنعتی نیز علاوه‌بر گسترش بازار فروش، با تحصیل ارز خارجی؛ ورود ماشین‌آلات سرمایه‌ای و واسطه‌ای مورد نیاز کشور را تسهیل می‌کند. کشورهای درحال توسعه برای صنعتی شدن راهی جز توسعه همزمان بخشهای کشاورزی و صنعت ندارند. البته در جریان توسعه اقتصادی انتقال منابع از بخش کشاورزی به بخش صنعت به‌خودی‌خود غیرمنطقی به نظر نمی‌رسد؛ اما کشورهای درحال توسعه برای افزایش سرعت توسعه باید از تمامی منابع و امکانات خود استفاده کنند. بخش کشاورزی نقشی محوری دارد؛ لذا این کشورها باید کشاورزی خود را گسترش دهند تا با افزایش تولیدات آن، نه‌تنها خود را از واردات بی‌نیاز و ارز خارجی را صرفه‌جویی کنند، بلکه با افزایش صادرات محصولات کشاورزی؛ درآمد خود را بالا ببرند و از مازاد پس‌اندازهای این بخش نیز بهره‌مند شوند. با این حال در برنامه ششم توسعه به جز نرخ رشد 8 درصدی که برای اقتصاد کشور پیش‌بینی شده است؛ هیچ راهکار عملیاتی برای حل بحرانهایی نظیر موج مهاجرت از روستاها به شهرهای بزرگ و صنعتی شدن کشاورزی درجهت افزایش تولیدات آن پیش‌بینی نشده و این برخلاف سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی است که در آن به افزایش تولید داخلی نهاده‌ها و کالاهای اساسی (به ویژه در اقلام وارداتی)، و اولویت دادن به تولید محصولات و خدمات راهبردی تأکید شده است.