حسین مزروعی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره دلایل حضور کمرنگ در حوزه واقعیت افزوده توضیح داد: در فناوری‌هایی مانند واقعیت افزوده که جدید هستند، ریسک ورود خیلی زیاد است، شما نمی‌دانید با ورود به این فناوری‌ها چه اتفاقی می‌افتد، ممکن است استقبال بشود یا نشود و شکست بخورد، همچنین حجم سرمایه‌گذاری مورد نیازی برای R&D (تحقیقات و توسعه) در چنین فناوری‌هایی چون کارهای جدیدی هستند، از کارهای دیگر بیشتر است. وی در ادامه با اشاره به پرریسک بودن صنعت بازی بیان کرد: در کنار این دو موضوع، پرریسک بودن صنعت گیم است و این مجموعه عوامل دست به دست هم می‌دهد که شرکت‌های بازی‌ساز در این شرایط و با این مشکلات عدیده‌ای که دارند، بسیار سخت به سراغ چنین فناوری‌هایی می‌روند. این فعال بازی‌ساز با بیان اینکه این مشکلات منحصر به بحث واقعیت افزوده نیست، افزود: متاسفانه کمک‌ها و تسهیل‌گری دولتی در حوزه گیم خیلی پایین است و همه این موارد باعث می‌شود که کلا استودیوها سخت بتوانند سمت فناوری‌های جدید و کارهای جسورانه بروند، به همین خاطر است که در ایران هم استودیوهای زیادی به سمت فناوری واقعیت افزوده نرفتند. مدیرعامل استودیوی پاپاتا در پاسخ به اینکه آیا با عدم ورود به فناوری‌های جدید از قافله بازی‌ها در جهان عقب نمی‌مانیم، گفت: بله عقب می‌مانیم، اما اینجا جایی است که نیاز است که دولت وارد شود، حمایت کند، زیرا واقعیت افزوده نیز از نوع فناوری‌های نوین و کارهای ریسکی است. البته ما در استودیوی خودمان برنامه داریم که به این موضوع وارد شویم، اما برنامه‌مان بلندمدت است و نمی‌توانیم در حال حاضر منابع زیادی به این قضیه اختصاص دهیم. مزروعی خاطرنشان کرد: ما در فناوری واقعیت افزوده برای حدود یک تا دو سال آینده برنامه‌ریزی کردیم، اما این مدت زمان در حوزه گیم مدت زیادی است، چون نمی‌دانیم دو سال دیگر چه فناوری‌های جدیدی ایجاد می‌شود و ممکن است ما سمت آن فناوری‌های گذشته برویم و دو سال دیگر اتفاق جدیدی در این حوزه بیفتد. وی همچنین درباره تفاوت واقعیت مجازی و واقعیت افزوده توضیح داد: واقعیت افزوده از محیط کمک می‌گیرد و چیزهایی را به محیط اضافه و ارتباط فیزیکی با بازی برقرار می‌کند، مثل پوکمون گو، اما در واقعیت مجازی، برعکس است و کل واقعیت را در لنزهایی می‌آورد که در هدست هست و برای مثال شما در حالی که در خانه نشسته‌اید، می‌توانید یک جنگل ببینید، البته هر دوی این فناوری‌ها در حوزه بازی‌های رایانه ای به شدت استفاده می‌شود و کاربرد دارد. آموزش و تربیت نیروی انسانی وظیفه دولت است این بازی‌ساز با اشاره به حمایت‌های دولتی از حوزه بازی‌سازی بیان کرد: به صورت کلی یکی از حمایت‌هایی که دولت می‌تواند از بازی‌سازها انجام دهد، بحث آموزش و تربیت نیروی انسانی است، زیرا آموزش یکی از وظایف حاکمیتی و دولت در همه کشورهاست و نهادهایی مانند بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای و دانشگاه‌ها باید برای آموزش نیروی متخصص بودجه اختصاص دهند. مزروعی در این زمینه ادامه داد: استودیوی ما ۱۱ نفر است و افراد متخصص در اکثر زیرشاخه‌های بازی‌سازی از جمله در زمینه واقعیت افزوده و واقعیت مجازی داریم، اما همین متخصص‌ها را با هزینه‌های کلان آموزش دادیم که البته هنوز کم هستند، زیرا بازی‌سازی‌های مطرح دنیا ۱۵۰ تا ۳۰۰ نفر دارند، بنابراین این حوزه‌ای است که دولت می‌تواند وارد شود.