به گزارش پرتال تجارت و به نقل از مهر ، دبیر کل اوپک، محمد بارکیندو گفت که اتحادیه تحت نظارت او «یخ تماس گرفتن با تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا را شکسته‌اند». اعلام این مطلب برای همه تعجب‌برانگیز بود چراکه بسیاری اوپک و تولیدکنندگان شیل را همیشه درگیر جنگی طولانی در بازار نفت فرض می‌کنند. بارکیدو اعلام کرد که او و تولیدکنندگان کلیدی نفت شیل در حاشیه اجلاس جهانی اخیر سوخت در استانبول دیدار کرده‌اند. او گفت: این دیدار مفید و سازنده بود. اعتقاد بر این است که اوپک و صنعت شیل مذاکرات خود را در ماه مارچ در CERAWeek که یک کنفرانس سالانه انرژی در هوستون است، آغاز خواهند کرد. گزارش‌ها حاکی از این است که اوپک به دنبال گفتگوی بیشتر و جدی‌تر با تولیدکنندگان نفت شیل آمریکاست. تا آن زمان، گفته بارکیندو همچنان راز آلود باقی می‌ماند چرا که اولا هیچ نهاد واحدی برای تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا وجود ندارد. شرکت‌های منفرد چاه‌های نفت شیل در آمریکا را مورد بهره‌برداری قرار می‌دهد. برخی از آنها حفارانی کوچک‌اند، برخی دیگر غول‌های نفتی مثل رویال‌داچ‌شل و بعضی هم میان این دو هستند. همه این شرکت‌ها به سازمان تجاری مانند API (موسسه نفت آمریکا)تعلق دارند اما این سازمان هم هیچ سیاست‌گذاری برای تولید، تنظیم نمی‌کند. هارولدهم، یکی از معروفترین چهره‌ها در صنعت نفت شیل آمریکا و مدیر اجرایی ارشد کانتیننتال‌ریسورسز با چهل سال سابقه ریاست، هرگز با تولیدکنندگان دیگر مثل اکسون‌موبایل، ای‌ٱجی، پایونیرنچرال‌ریسورسز و یا یک شرکت حفاری کوچک تبانی و همکاری نمی‌کند و نمی‌تواند هم بکند. او ممکن است بخواهد برای کاهش تولید تبانی یا همکاری کند اما قوانین مقابله با غیر رقابتی بودن (آنتی‌تراست) آمریکا این کار را ممنوع کرده است. در گذشته آمریکا به دلایل خاص اجازه داده بود که شرکت‌های نفتی با همدیگر همکاری داشته باشند؛ مثل تأمین نفت متحدین در جنگ جهانی دوم و مذاکرات با اوپک در ۱۹۷۳. حتی اگر دولت آمریکا در قوانین امروزی خود استثنایی برای تولیدکنندگان شیل قائل شود که بتوانند با اوپک و سایر تولیدکنندگان مهم (به ویژه روسیه) همکاری کنند، همکاری با شرکت‌های بزرگ نفت شیل به تنهایی برای کنترل تولید یا افزایش قیمت نفت کافی نخواهد بود. تولید نفت شیل آمریکا به این شکل تقسیم شده است که شرکت‌های کوچک سهم بسیار زیادی از تولید را به عهده دارند. تولیدکنندگان کوچک به طور ویژه از لحاظ مالی برای کاهش تولید بسیار با مشکل مواجه خواهند شد؛ آنها سرمایه‌گذاران و سهام‌دارانی مضطرب در وال‌استریت دارند که باید با آنها روبه‌رو شوند. اگر قرار باشد قیمت نفت افزایش پیدا کند، تولیدکنندگان کوچک بیشتر مشتاق می‌شود که از این شرایط نهایت استفاده را ببرند و تولید بیشتری با قیمت بالا داشته باشد. تولیدکنندگان نفت شیل به ویژه تولیدکنندگان کوچک همیشه با وام‌ها و بدهی‌های سنگینی مواجه‌اند و اگر قرار باشد توافقی برای کاهش تولید صورت بگیرد، حتی اگر دولت هم اجازه آن را داده باشد آنها توانایی اجرای آن را نخواهند داشت. بنابراین پاسخ آنچه بارکیندو به دنبال آن است در دست تولیدکنندگان کوچک و غیر مطرح نفت شیل آمریکاست و او باید در دیدارهایش به دنبال این باشد.