۳ گام تا شکستن حصار رکود در صنعت دام و طیور کشور

 

 

۳ گام تا شکستن حصار رکود:

با توجه به رکود اقتصادی که به خصوص در صنعت دام و طیور کشور به وجود آمده و مرغداران در تنگنای تهیه اقلام خوراکی اعم از نهاده و کنسانتره قرار داشته،  از طرف دیگر ورود افراد سودجو فقط برای کسب در آمد به این صنعت انتظار می رود مرغداران زحمت کش به منظور افزایش بهره وری یعنی بیشترین بازدهی خروجی نسبت به ورودی کمر همت برای حذف دلالان را بسته و بیشتر از افراد صاحب نظر کمک بگیرند چه در خرید اقلام، نهاده ها و به ویژه مواردی مانند کنسانتره با مکمل و یا هر افزودنی موجود دیگر .

۱) با جدی گرفتن فضای مجازی برای کسب اطلاعات بیشتر 

۲) تجربه اندوزی

۳) مقاوم‌ سازی اقتصاد با تامین مواد خوراکی سالم و ترویج مصرف مناسب، برای اصلاح اقتصادی صنعت طیور، اقدامی ماندگار رقم خواهد خورد.

 مرور آخرین تحلیل های مرتبط با عوامل موثر بر اکوسیستم کارآفرینی در صنعت دام و طیور می تواند به شرح زیر، آگاهی بخش و روشن گر مسیر توسعه ایران اسلامی باشد؛ 

۱) جوجه: هنگامی که جوجه یک روزه از گله مادر مناسب، مطمئن و با سن مناسب تهیه شود  برای شروع دوره استاندارد پرورشی اقدام اول صورت می پذیرد.‌ (البته قبل از آغاز کار، اصول آماده سازی و پاک سازی سالن از دوره های قبل باید رعایت شود).

۲) نهاده:

الف) کنجاله سویا: استفاده از کنجاله سویای با کیفیت، امری اجتناب ناپذیر برای رسیدن به محصول مناسب که همان مرغ با وزن بالا و ضریب تبدیل محسوب می شود. 

اکثر مرغداران کم اطلاع هستند از میزان پروتئین خام، مهم ترین ماده مغذی کنجاله سویا  (که برای سهولت در نگارش، پروتئین نوشته می شود).

پرورش دهندگان طیور با توجه به جیره ای که در اختیار دارند شروع به استفاده از سویا و تهیه دان می نمایند که اگر فرض کنیم یک مرغدار، مقداری سویا داخل انبار خود موجود دارد با میزان پروتئین ۴۲٪ و بر همان اساس، جیره تنظیم شده است. پس از به پایان رسیدن خوراک قبلی و ورود بار جدید به انبار، مرغدار طبق عادت و به صورت سنتی تفاوتی بین سویای قبل و حاضر قائل نیست و بر اساس مهندسی قبلی جیره، همان مقدار سویا را مورد استفاده قرار می دهد! در حالی که سویای جدید ۳۸٪ پروتئین دارد؛

اگر میزان سویای مصرفی ۳۷۰ کیلوگرم در تن باشد، مقدار تفاوت پروتئین دو سویا چه مقدار خواهد بود؟ 

۰/۳۷×۰/۴۲=۰/۱۵۵۴

۰/۳۷×۰/۳۸=۰/۱۴۰۶

همان طور که مشاهده می‌فرمایید تفاوتی به وجود می آید که راه حل آن برای از بین بردن آن تفاوت، افزایش وزن سویا است. 

 به دلیل گران بودن مواد اولیه تولید خوراک، ذخیره و دپو داشتن مواد به دلیل محدودیت هایی را ایجاد می کند، ممکن نیست.

ب) ذرت:در مورد ذرت هم مثال های پیش از این صدق می کند، با این تفاوت که ذرت منبع اصلی تامین انرژی جوجه است .

پ) روغن:

در کنار ذرت، تامین کننده انرژی جیره بوده و انواع مختلفی از آن در بازار وجوددارد.

 روغن های گیاهی مانند سویا، کلزا، و هم چنین روغن های حیوانی، مخلوط گیاهی و حیوانی که اگر در انتخاب روغن مناسب دقت نشود، پیامدهای جبران ناپذیر  مسمومیت غذایی را به دنبال خواهد داشت.

 از کنار این مسئله بگذریم که بعضی روغن ها در دمای پایین به ویژه مناطق سرد منجمد می شوند و نیاز به حرارت دهی دارند، ذرت، سویا و روغن تامین کننده اصلی انرژی و پروتئین هستند. 

برای تغذیه مرغ از اقلامی مانند برنج، گوشت و حبوبات نیز بهره برده و از ویتامین ها و مواد معدنی نیز استفاده می شود. 

بدن انسان در اثر این بی توجهی به خود، دچار عوارض و علائمی در پی عدم مصرف ویتامین ها و دیگر ریز مغذی ها می شود.

پرنده هم برای رشد طبیعی و عدم نشان دادن علائم کمبود ریز مغذی ها که در مورد هرکدام توضیحات مرتبط ارائه خواهد شد، به این مواد از نظر برخوردای ویتامین، موادمعدنی و اسیدهای آمینه نیاز دارد.

امروزه برای راحت تر نمودن مرغداران شرکت های تولید خوراک اقدام به تولید ماده ای تحت عنوان کنسانتره دست زده اند که به طور خلاصه ماده ای است برخوردار از تمام ریز مغذی های مورد احتیاج طیور.

اگر مقدار مورد نیاز ویتامین آ در تن N کیلو گرم باشد در حالت عادی مثلاً به اندازه کم کردن ۱۰۰ گرم ویتامین آ مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما اگر همان گله دچار کوچک ترین درگیری شود، علاوه بر بروز علائم کمبود ویتامین آ اختلالات دیگری نیز بروز خواهد نمود، پس مرغداران در خرید خود دقت لازم را به خرج دهند و به خاطر اندکی تفاوت قیمت سرمایه خود را به مخاطره نیندازند که در آخر این مطلب به مثالی در این مورد اشاره خواهد شد.

۳) امکانات و تجهیزات مرغداری:

از قبیل روشنایی، تهویه، گرمایش و سرمایش که گاهی دیده می شود برخی از مرغداران، خودسرانه احتیاجات طیور را نادیده گرفته و اقدام به تنظیم موارد بالا می کنند، که این امر می‌تواند موجب افزایش دان مصرفی، کاهش وزن، افزایش ضریب تبدیل و حتی تلفات شود.

مساله مهم تر در هنگام درگیری با بیماری ها دخالت برخی از دامپزشک های سودجو که با زد و بند با تعدادی شرکت های تولید کنسانتره یا مکمل عامل اصلی بیماری را کنسانتره مصرفی تشخیص می دهند و به طور غیر مستقیم اقدام به تبلیغ دیگر برندها را می نمایند.(طی بازدید و ملاقاتی که با یکی از دامپزشکان داشتم مدعی بود که فروش کنسانتره کار اصلی برخی دامپزشکان باید باشد، مثل این است که یک پزشک عمومی یا متخصص نقش داروساز و داروفروش را هم برعهده بگیرد).

 

مرغداری ها تمامی اقلام خود را تهیه و بین دو راهی شرکت هایی قرار می گیرند  برای تهیه کنسانتره.

اولین عامل تاثیرگذار قیمت محصول است‌.  به عنوان‌مثال شرکتی کنسانتره را با قیمت ۱۰۰۰۰ تومان و شرکتی دیگر با قیمت ۱۱۰۰۰ تومان عرضه می دارند به بازار. بدیهی است که اکثر مرغداران کنسانتره اول را انتخاب می نمایند. اما پیامدهای حاصل از آن را چگونه جبران کنند؟ 

فرض کنیم کنسانتره شرکت ارزان فروش تکنیک هایی را در تولید محصول به کارگرفته و از هر ریز مغذی مقداری حذف نموده که اگر چه در شرایط عادی مشکلی پیش نمی‌آید ولی هنگام درگیری بیماری ها و علائم کمبود، عوارض آن پی در پی خود را نشان خواهند داد.

برای مثال یک مرغدار با واحد ۴۰ هزار قطعه ای ۴۰۰۰ قطعه تلفات می دهد که با قیمت میانگین هر قطعه جوجه ۴۰۰۰ هزار تومان می‌شود ۱۶ میلیون تومان.

اگر این ۴۰۰۰ جوجه تلف شده به طور میانگین خوراکی با قیمت کیلویی ۷۵۰۰ تومان و به میزان ۲ کیلو گرم مصرف کرده اند که می شود؛ ۶۰ میلیون تومان هزینه و با میزان جوجه های تلف شده می شود حدود ۷۶ میلیون تومان.

 هزینه های دارو و درمان برای دامپزشکی هم که در کنار آن وجود داشته است.

انتخاب با مرغداران است پنج میلیون هزینه بیشتر یا ۷۶ میلیون تومان ضرر که در اصل برای دوره بعدی این مقدار می‌توانست وسعت کار ایشان را گسترش دهد